Birds in Row to francuska grupa muzyczna wykonująca hardcore punk z tu i ówdzie rozsianymi nawiązaniami do stylistyki screamo i crust. Personal War to ich najnowszy album wydany przez Deathwish Inc.

Wydaje mi się, że tym razem recenzja będzie jedną z krótszych w moim dorobku. Choć przesłuchałem album kilka razy, za każdym razem starając się wynotować jak najwięcej, to tym razem mój zeszycik świecił pustkami. Czemu mam tak niewiele do powiedzenia? Birds in Row nagrali bardzo poprawną płytę w stylistyce hardcore i tak właściwie to głównym jej minusem jest właśnie „poprawność”. Na nowym albumie dostajemy siedem kawałków pełnych energii i świetnych kompozycyjnie – od nastrojowego klimatu w Intro (które zarazem nie można traktować w kategoriach samego intra, a pełnoprawnego utworu) po szaleństwo Torches czy intrygujący minimalizm Worried. Podoba mi się też brzmienie, które zostawia dużo miejsca wszystkim instrumentom, stawiając głównie na selektywność i współwybrzmiewanie. I choć można dostrzec pewnie niedociągnięcia – jak wyjątkowo nieczytelny wokal, przez który nawet z tekstem pod nosem ciężko zrozumieć poszczególne słowa, to mamy do czynienia z poprawnym albumem.

Czemu więc to wada?

Bo brak mi tutaj czegoś więcej. Od emocjonalności i niezachwianej szczerości ostatniego albumu Touché Amoré, chwytliwości Comadre, niepokoju Full of Hell czy nieoczywistości Drike Like Jehu. Innymi słowy – na razie brak temu zespołowi własnego charakteru, który wyróżniał by go spośród gąszcza podobnych zespołów. Odbija się to tak na muzyce, która zdaje się nie wychodzić poza jakąkolwiek strefę komfortu artystów, jak i w tekstach, które grzecznie balansują pomiędzy naiwną potrzebą zmiany świata, a rozemocjonowanym krzykiem. Rozsiane tu i ówdzie zmiany w wokalu – jak alternatywny wrzask w Weary czy nastrojowy śpiew w Intro i Worried, to jeszcze za mało, abym za kilka lat pamiętał o tym albumie.

Poprawna płyta i nic ponad to.

Ocena: 6/10

Dla fanów: Touché Amoré, Comadre, Loma Prieta, Oathbreaker

Autorem jest Naird (Adrian).