Wreszcie wpadła mi ta myśl, która uparcie mi drążyła głowę, z czym mi się ta kapela kojarzy… I dlaczego tak mnie sentymentalnie ujęła… Pamiętacie jeszcze swoje kasety? Mam na myśli konkretnie te z klimatyczną “mutacją” metalu? Jeżeli odpowiedź brzmi tak, no to pewnie już macie parę nazw w głowie. Jeżeli nie, to i tak Wam je przytoczę, zatem nic straconego, bo będą te skojarzenia pomocne przy nakreśleniu pewnych wrażeń po odsłuchu włoskiej kapeli Crystal Pyramid, którzy właśnie debiutują albumem Enter The Beyond.
Crystal Pyramid i premiera debiutanckiego wydawnictwa to efekt drążenia sceny przez Via Nocturna. W zalewie wielu płyt człowiek mimowolnie odstawia nieznane albumy na później, tymczasem okazuje się, że jest to perełka w katalogu VN i fani takich zespołów jak Katatonia, Lake Of Tears czy też My Dying Bride powinni szczególnie skupić uwagę na tej formacji. Debiut w postaci albumu Enter The Beyond nie jest żadną przełomową płytą, nie zawojuje nią sceny, jednak już teraz zastanawiam się jak Włosi rozwiną swoje możliwości, bowiem trzeba im przyznać, że Crystal Pyramid opanowało istotną sztukę budowania własnej tożsamości.
Zespół gra doom metal, ale nie taki posępny i smutny, lecz bardziej nastrojowy i sentymentalny. Właśnie to sprawiło, że album polubiłem od samego początku. Nie ma tu nowoczesności, która kastruje 90% współczesnych płyt zabierając im sznyt indywidualności. Crystal Pyramid nie jest naznaczony współczesnością. Wręcz przeciwnie, plasuje idealnie do starych wydawnictw Katatonii czy środkowego etapu My Dying Bride.
Od początku Crystal Pyramid i ich Enter The Beyond mnie nie porwało, choć przyznam, że pierwszy utwór miło mnie zaskoczył. Wokal poprawny, nie porywający, ale dobrze wpasowany w poszczególne utwory. Gitary kojarzą mi się z Cemetary – są jednak żywsze, nadając szybsze tempo kawałka, a dobra perka daje nadzieję, że nie będzie to nudny kloc. I nie jest. Solówki nie są rzucające na kolana, ale udatnie akcentują stosownie dany utwór.
Shattered Remiscence odpowiednio otwiera płytę, a w manierze wokalisty czuć fascynacje Aarona z MDB. Poza tym więcej jest tu pewnej żywiołowości porównując do Konającej Panny Młodej. Smutek mocno kojarzony z Brytolami nie zdominuje odczuć słuchacza. Jest podniośle, ale i zarazem motorycznie.
Upon the peak od Revealtion… to jednym słowem hit! Chóralne zaśpiewy wokalisty dobrze wpasowują się w ogólny i stonowany nastrój. Kawałek ten to ponad 7 minut fajnego klimatycznego opowiadania pewnego stanu ducha. Warto wspomnieć o partii gitary basowe. Tak, ktoś tu stanowczo dostał wolną rękę, bo pozornie banalnymi motywami pięknie buduje rozpoczęcie Voluntary Extinction Center. Debiut Crystal Pyramid to miks najlepszych płyt z klimatycznego metalu, całkowicie wolnej od nachalnego kopiowania. Po prostu świetna podróż w czasy, gdy zakup płyty CD był realny jak Europa bez uchodźców (obowiązkowy suchar za mną).
Słuchając debiutu Włochów będziecie pewnie mieli mnóstwo własnych skojarzeń, skąd to znacie. Ale tak naprawdę plus dla Crystal Pyramid, że pomimo oczywistych inspiracji, dodali sporo własnej inwencji. Słuchacz nie ma wrażenia, że włożył kopię już znanego albumu.
Skojarzenia z In Ruins są wywołane w rewelacyjnym utworze House of Two Spirits. Wstęp jest odegrany bez instrumentarium gitarowego, tylko klawisze. Banalny zabieg, który udał się perfekcyjnie. Kawałek świetnie się rozwija i jest dla mnie jednym z lepszych na płycie. Across the Battliefield’s... odznacza się większą dynamiką oraz mroczniejszym klimatem i nieco odmiennym wokalem.
Słuchanie tego albumu jest po prostu świetnie spędzonymi 3 kwadransami czasu. Ta płyta jest daleka od pojęcia żenada, jakim się stały ostatnie krążki gigantów sceny: Moonpsell, Katatonia czy Opeth, którzy zapomnieli o etapie przed poznaniem lidera Porcupine Tree. W Crystal Pyramid Enter The Beyond czuć pasję. Pytanie zasadnicze, czy Wy czujecie potrzebę czegoś nowego, inwestując czas i emocje w mało znane kapele, czy kupując tylko oklepane nazwy?
Ocena: 8/10
https://soundcloud.com/vianocturna/crystal-pyramid-voluntary-extinction-center
- Agathocles & Psychoneurosis – „War Fetisjists Kill / Grind Resurrection” (2018) - 18 czerwca 2018
- Bottom – „Epidemo” (2018) - 18 czerwca 2018
- Indignity – „Realm of Dissociation” (2017) - 8 marca 2018
Tagi: Cemetary, Cemetary of Scream, Crystal Pyramid, Enter The Beyond, Lake of tears, Morgion, Sirrah, Theatre of tragedy, Via Nocturna.
