Finte to młoda, niemiecka, niezależna kapela. Omawiany mini-album, wydany własnym sumptem, jest jak na razie ich jedynym wydawnictwem. Zespół określa swoją muzykę jako swoistą mieszankę post-hardcore’u, mathrocka oraz rocka progresywnego. Ponadto, w liście przewodnim dołączonym do płyty, Panowie informują, że nie chcą być ograniczeni przez żadne gatunki muzyczne. Początkowo włączyła mi się tu czerwona lampka, gdyż z doświadczenia wiem, iż takie deklaracje często oznaczają totalną katastrofę…

W tym przypadku moje obawy okazały się całkowicie niesłuszne. Chociaż moim zdaniem styl deklarowany przez zespól nie do końca pokrywa się z tym, co faktycznie grają. Finte we wszystkich czterech kawałkach wypełniających Ignoranz Und Illusion pokazuje, że dokładnie wie, w jakim kierunku chce podążać, i co jest ich celem. Całość rozpoczyna się utworem Helios. Przyjemny, melodyjny, mający radiowy potencjał, nawiązujący zarówno do amerykańskiego neopunka, jak i do rocka alternatywnego z lekką nutką brittpopu. Kawałek numer dwa to Mein Aterm. Zaczyna się dość psychodelicznie, dźwięki, które możemy usłyszeć na wstępie przypominają strojenie gitary. Następnie wchodzi ostry riff, który można ulokować gdzieś pomiędzy hardcorem a nu metalem. O ile w pierwszym utworze wokalista śpiewał czysto, tutaj już nieco bardziej eksperymentuje z wokalem, wchodząc w rejestry zarezerwowane dla hardcorowców (momentami z krzyku przechodzi w growl), by potem w refrenie znów ładnie zaśpiewać. Ogólnie utwór pełen zmian tempa, połamanych rytmów i zabaw klimatem. Trzeci w kolejce Halwbach znów nas wpycha w post-hardcorowe klimaty i melodyjne refreny. Ten krótki album kończy się ponad siedmiominutowym kawałkiem Norwich. Jest to ballada utrzymana w stylu będącym mieszanką britpopu, indie rocka oraz… metalcore’u i psychodeli.

Na pewno mamy do czynienia z zespołem ambitnym, nie bojącym się eksperymentować (i co ważne, robiącym to umiejętnie), zdecydowanie i odważnie wychodzącym poza gatunkowe ograniczenia. Dodatkowy plus za to, że śpiewają w swoim ojczystym języku. Myślę, że jeszcze nie raz o nich usłyszymy. Polecam Ignoranz Und Illusion wszystkim słuchaczom o otwartych umysłach.

Ocena: 7/10