Ordo Sanguinis Noctis – „In the Black Tomb of Time” (2015)

Ordo Sanguinis Noctis to kolejny dwuosobowy, niezależny black metalowy zespół z północy Polski, który posiada „papiery” na tego typu granie. Choć płyta In the Black Tomb of Time to długogrający debiut, warto wspomnieć, że po drodze przytrafiły się też splity i dema oraz zbieranie doświadczeń w innych projektach. Vorthax i Wened (bo to ci dwaj jegomoście są odpowiedzialni za podarowaną nam dawkę hałasu) wrośli zatem w rodzimą, podziemną scenę i są aktywnymi jej animatorami, ku uciesze czarcich zastępów.

Głównym kryterium, według której oceniam blackowe produkcje, jest zawsze subiektywne odczucie, czy udało się z pomocą tekstów, a przede wszystkim muzyki, przywołać złowieszczą atmosferę — środki są w tym wypadku drugorzędne. Pod tym względem album In the Black Tomb of Time należy uznać za udany. Sporo tutaj riffów i rozwiązań kojarzących się z klasyką spod znaku starej, dobrej, norweskiej szkoły. Posłuchajcie początku płyty, by sprawdzić, czy chcecie zagłębić się w ten muzyczny świat, czy raczej na wstępie go odrzucić – rytualne intro wprowadza nas w mroczny nastrój, a W czarnym grobowcu czasu to szczere, surowe (ale nie prostackie) black metalowe granie, pozbawione ozdobników. Może być? Jeśli ktoś oczekuję symfonicznego rozmachu, orkiestry w tle i cukierkowej produkcji, ten może się rozczarować, ale fani dawnych dokonań Mayhem i Darkthrone będą mogli poczuć zadowolenie. Nie przymierzam oczywiście Ordo Sanguinis Noctis do legend, bo wiele jeszcze przed nimi, niemniej szacunek dla dźwiękowej tradycji jest tu słyszalny.

Dobrze wypada niespieszna i grobowa kompozycja Cultus Mortuorum. Nieco agresywniej pobrzmiewa Błogosławieństwo wiedźm, a w Proroctwie wszechogarniającej ciemności robi się ciut żwawiej – choć i tutaj panowie nie zapominają o mrocznej atmosferze. Czasem utwory zawarte na In the Black Tomb of Time są bardzo klasyczne i mocne zarazem (Night of Archaic Curse), bywa też, że  nihilistycznie i odpychająco – co w przypadku bezkompromisowego blacku nie musi być zarzutem – jak Masakra wrogów imperium, z opętańczym wrzaskiem Weneda. Oczywiście, jeśli ktoś nie jest fanem blacku, to może całość wydać mu się nużąca (choć faktem jest, że Ordo Sanguinis Noctis stara się urozmaicać swoje kompozycje), nie sądzę jednak, by panowie chcieli przekonywać swoim wydawnictwem zatwardziałych miłośników popu, muzyki klubowej i polskiego, słonecznego reggae.

Ordo Sanguinis Noctis (czego łatwo domyślić się po tytułach kompozycji) posługuje się rodzimym językiem, prowadząc nas po demonicznych krainach pełnych krwawych rytuałów. Warto dodać, że w utworze Werewolf’s Madness wykorzystano wiersz naszego młodopolskiego i okultystycznego klasyka, Tadeusza Micińskiego. Album to jasna prezentacja blackowych ideałów, co dla jednych będzie zaletą, dla drugich zarzutem. Ale In the Black Tomb of Time to propozycja dla oddanych podziemiu maniaków, którzy cenią sobie surową klasykę i w niejednym grobowcu miód (tudzież krew) pijali, puszczając do tańca zapleśniałe kasety. Zespół ma potencjał, a ich płyta to niezły punkt wyjścia. Mam wrażenie, że pewne muzyczne wątki można było jeszcze lepiej dopracować, ale to początki i w pełni niezależna produkcja, należą się zatem słowa zachęty.

Ocena: 7/10

Oficjalna strona zespołu na Facebooku: https://www.facebook.com/OrdoSanguinisNoctis

(Visited 1 times, 1 visits today)

Tagi: , , , , , , , , .