Dwa lata po wydaniu debiutanckiej EPki black metalowego projektu Ur Tid, znany z In My Embrace oraz szeregu mniejszych kapel Johan Sjoblom powraca z pierwszym długogrającym albumem swojego nowego dziecka. Doświadczenie Szweda zaprocentowało, Withering Dead Life w dość spektakularnym stylu zrywa z głównymi grzechami krótkometrażowej poprzedniczki.

Przede wszystkim mamy tu zróżnicowanie, którego na Towards Dark Endless bardzo brakowało. Tak jak przy tamtym wydawnictwie za główną inspirację Sjobloma można by z zamkniętymi oczami wskazać Dissection, tak tym razem nie mamy już do czynienia z (niestety) jednostajną kontynuacją stylu Nodtveitda – wprawdzie duch klasycznych nagrań szwedzkiej legendy znów jest w tych nagraniach obecny, ale tym razem został on wzbogacony o elementy death metalowe czy nawet progresywne.

Efektem tego jest album, którego słucha się z przyjemnością, i który zapada w pamięć, a jego niektóre fragmenty mogłyby stać się podręcznikowymi przykładami nowoczesnego ciężkiego grania. Numery takie jak Come Chaos, As My Lips Turn Cold (z gościnnym czystym wokalem Kennetha Larssona również znanego z In My Embrace) czy przede wszystkim fenomenalny I, to petardy, do których po prostu chce się wracać. Pozostałe kawałki również nie przynoszą Ur Tid ujmy – są dobrze napisane i zwyczajnie wpadają w ucho. Genialnie wypadł też cover He’s Back, the Man Behind the Mask (w oryginale Alice Cooper), co do którego byłem dosyć sceptycznie nastawiony przed odsłuchem. Black metalowa wersja hitu z 1986 roku wypadła przekonująco, a interpretacja Sjobloma dała jej wręcz drugie życie.

W zasadzie trudno mi się tutaj do czegoś przyczepić i też nie zamierzam na siłę szukać dziury w całym. To pierwszy pełny album tego projektu i nie sądzę, aby zasadne było wymaganie od niego jeszcze więcej. Mam nadzieję, że za sprawą Withering Dead Life Ur Tid w końcu zwróci uwagę szerszego grona odbiorców niż miało to miejsce do tej pory.

Ocena: 8.5/10

Ur Tid na Facebooku