Rigor Mortiss, to zespół-legenda. Kilka lat temu po długiej przerwie w działalności wrócił do grania i nagrywania. W efekcie dostaliśmy nową EP Brud, a muzycy coraz częściej opuszczają swój rodzinny Płock by koncertować po kraju i za granicą. Wczorajszy występ w Szczecinie (17.04) zakończył ich trasę, promującą to wydawnictwo.

Podczas tego objazdu Rigor Mortiss odwiedził m.in. Gorzów Wlkp. i Berlin, a na finał wybrali trochę nietypowe miejsce. Szczeciński Free Blues Club, zgodnie z nazwą preferuje raczej odmienne od industrialu nastroje. Może dlatego widzów było niestety niewielu (chyba Ci, którzy nie dotarli nie mogli uwierzyć, że taki zespół zagra w takim miejscu…)

Najpierw zobaczyliśmy na scenie Bunt Maszyn. Pod tą nazwą działa Sebastian Ruciński, który proponuje elektro-transowy, dość ekstremalny przekaz. Mocne, instrumentale, współgrające z podkręconymi, zmieniającymi się cały czas światłami, oparte na basowych dźwiękach – to jest styl Buntu. Takie utwory jak Everybody break it down (bass is the bomb kołysały nas około 20 minut, a mój znajomy stwierdził. „Koleś pomylił chyba imprezy, ale jest niezły…” i to był chyba najlepszy komentarz, do tego co usłyszeliśmy.

Czwórka muzyków z Rigor Mortiss zainstalowała się na scenie niedługo później. Wiadomo było, że oprócz nowych numerów zagrają też trochę swoich najstarszych kompozycji z debiutu wydanego w 1992 roku. Ciekawe było zatem jak zabrzmią obok siebie kawałki z różnych lat, tym bardziej, że aktualnie w składzie grupy są dwaj nowi muzycy. Do grających od początku lat 90-tych Jacka Sokołowskiego (perkusja) i Macieja Stolińskiego (gitara, wokal) doszli po reaktywacji Gosia Florczak – samplery, klawisze oraz Grzegorz Chudzik – bas.
Jeżeli ktoś obawiał się, że ten powrót po latach, to będzie tylko reanimacja ledwo trzymającego się na nogach pacjenta, mało wydolnego i niezbyt kreatywnego, to zdecydowanie się mylił. Występ w Szczecinie pokazał, że Rigor Mortiss, to teraz świetnie zgrany, idealnie funkcjonujący mechanizm. Masywne, selektywne brzmienie, dobry wokal i psychodeliczne urozmaicenia, sprawiają, że fani takich grup jak Young Gods czy Laibach, będą dopieszczeni maksymalnie.
Rigor grał utwory z Brudu dorzucając do nich klasyki ze swej dyskografii takie jak Holy Way czy I French Song (w którym Gosia sięgnęła po akordeon), a publika bawiła się coraz lepiej i nawet kilka osób próbowało pogować. Do najlepszych fragmentów programu należało na pewno wykonanie utworu tytułowego z Brudu, kompozycji złożonej z kilku odmiennych sekwencji, na żywo w dodatku rozimprowizowanej. Ona mogła by być dobrym zakończeniem setlisty, ale po jej wykonaniu, kiedy perkusista i basista zeszli ze sceny, dostaliśmy jeszcze coś w rodzaju outro, wykonanego przez Stolińskiego i Gosię. Długi klawiszowo-gitarowy zjazd, który był ciekawym epilogiem całego show. Warto wypatrywać kolejnych szans na zobaczenie Rigor Mortiss na żywo, bo grają teraz chyba tak dobrze jak nigdy wcześniej…