Dayal Patterson: "black metal łączy eksperymentalizm i tradycję"

Zapraszamy do lektury wywiadu z Dayelem Pattersonem (Cult Never Dies, Metal Hammer, Terrorizer), autorem nowej książki z serii Black Metal Cult, która swoją premierę będzie miała 31 maja bieżącego roku.

Interview in English

Hails Dayal! Cofnijmy się do początku powstania idei Evolution Of The Cult. Dlaczego wybrałeś właśnie taki temat dla swojej książki „Black Metal”? Przecież metal ma wiele gatunków, a Ty wybrałeś ten jeden?

To moja fascynacja black metalem przyczyniła się do tego, że chciałem napisać książkę. Myślę, że jeszcze ważniejsze dla mnie było to aby stworzyć książkę o black metalu w autentyczny sposób. Wielu ludzi napisało książki, artykuły, jeszcze inny stworzyli filmy o tym samym gatunku, ale prawda o black metalu została gdzieś zgubiona, ponieważ byli oni poza głównymi wydarzeniami głównego ruchu tego środowiska. Inaczej wygląda sytuacja dla death metalu, gdzie powstało kilka dobrych i dokładnych ksiąg napisanych przez ludzi sceny. Ostatecznie moim celem w Evolution of the Cult było oddanie głosu właściwym artystom i opowiedzenie prawdziwej historii o tym jak gatunek się narodził i jak się rozwijał.

Struktura kompozycyjna black metalu łączy w sobie prymitywizm i wielowarstwowość. Z jednej strony jest antytezą muzyki w ogóle, a z drugiej jest jak tornado, które niszczy po drodze wszystko. Poza kompozycją istotny jest przekaz. Czy może istnieć black metal jeśli usuniemy jeden z dwóch składowych tej muzyki?

Myślę, że to, co sprawia, że black metal jest najbardziej fascynującym gatunkiem metalu to to, że jest pełen przeciwstawnych i sprzecznych tendencji. Łączy on w sobie gwałtowność i spokój, eksperymentalizm i tradycję, otwartość i konserwatyzm, jest techniczny i prymitywny zarazem, intelektualny i pierwotny. Black metal może być bardzo podstawowy i prosty lub bardzo rozwinięty i skomplikowany i nadal bezdyskusyjnie pozostaje black metalem. Potencjał jest ogromny.

Istnieje przekonanie, że Black Metal rozpoczyna się od powstania Mayhem. Inni twierdzą, że twórcami Black Metalu były takie zespoły jak Venom, Bathory czy Hellhammer. Kto stworzył Black Metal?

Powiedziałbym, że black metal został stworzony przez zespoły z lat osiemdziesiątych: Venom, Bathory, Hellhammer, Sodom, Destruction, i późniejsze Samael, Rotting Christ, Master’s Hammer itd. Ale wcześniejsza era Mayhem była odpowiedzialna za wskrzeszenie tego gatunku na początku lat 90. (co jest często określane mianem „drugiej fali ” black metalu). I to Mayhem razem z Burzum i Darkthrone są prawdopodobnie najbardziej wpływowymi zespołami na całym świecie.

W swej pierwszej książce opisujesz ten gatunek bardzo szczegółowo. Zaczynasz od powstania tej muzyki, a kończysz prezentując najnowsze odłamy. Zapewne spotkałeś się osobiście z wieloma kluczowymi muzykami, którzy odpowiadają za powstanie tej muzyki. Opowiedz z kim spotkałeś się osobiście? Kto na tobie zrobił największe wrażenie?

Zawsze ciężko odpowiedzieć mi na takie pytania ponieważ, spotkałem mnóstwo interesujących ludzi zaangażowanych w powstanie tej książki. I nie mówię tego tylko z grzeczności. Kiedy przeprowadzałem wywiady z różnymi muzykami z różnych gatunków dla różnych magazynów na przestrzeni lat to muszę przyznać, że black metal ma jedne z najbardziej fascynujących bohaterów z każdego gatunku muzyki. Wśród wyznawców czarnych dźwięków mamy do czynienia zarówno z indywidualistami jak I przeciętnymi postaciami. Oni wszyscy są bardzo zaangażowani w black metal, bo pomimo różnic posiadają swoje przekonania. Ich wyobrażenia wykraczające poza muzykę – czasem te wyobrażenia mogą wydawać się dziwne lub nawet obłędne, ale o wiele bardziej interesujące jest słuchać ich niż rozmawiać z jakimś gościem, który gra techniczny death metal, który po prostu chce rozmawiać o tym, jak szybkie są blasty, techniki gitarowe, czy cokolwiek innego. Odpowiadając na twoje pytanie, osoby z którymi się spotkałem przy pracy nad książką i które nadal tkwią w mojej pamięci to: Venom, King Diamond, Snorre Ruch of Thorns, poszczególnych członków / ex-członkowie Mayhem, Fenriz, Ravn z Strid (i Ravn od 1349), chłopaki z Blasphemy, z Mysticum, z Hades, z Kampfar, Infernus i Gaahla Armando od Mystifier, Kristoffer z Ulver, Tom z Celtic Frost, Sakis z Rotting Christ, Nergal z Behemoth, Einar z Wardruna, Jan Erik z Vemod /One Tail, One Head … listę mógłbym tworzyć w nieskończoność.

Czy spotkałeś się z odmową wywiadu lub zakazano ci publikacji bo np. wywiad nie spodobał się któremuś z muzyków?
To się wydarzyło tylko raz. Nie wdając się w szczegóły to jeden członek pewnego zespołu był niezadowolony z moich uwag, które kierowałem do jego kolegi z zespołu, więc wywiad nie ukazał się. Teraz myślę, że to nie była taka zła rzecz i mógłbym to opublikować, ale nie chciałem tracić na to czasu. Na szczęście stu pięćdziesięciu muzyków zaangażowanych w ten projekt było zadowolonych z wywiadów. Mogę być bardzo zadowolony z przebiegu tych rozmów, bo wielu muzyków z książki Black Metal Cult uznało te wywiady za jedne z najlepszych w ich karierze.

Czy na początku swojej przygody z pisaniem książki o black metalu zakładałeś, że będą kolejne części? Czy ta idea zrodziła się z czasem?
I jedno i drugie. Przy książce Evolution of the Cult już wiedziałem, że musi być obszerniejsza lub w formie dwóch tomów. Po jej publikacji, zdałem sobie sprawę, że ogrom materiału potrzebuje serii. Miałem ochotę pójść dalej i zgłębić bardziej muzyczne scenę danego kraju. Ale dopiero po publikacji pierwszej książki zdałem sobie sprawę, ze pragnąłem pisać dalej i dojdę do wielu następnych książek. Jednocześnie podchodziłem to tego metodycznie,bo koncentrowałem się na trzech scenach black metal.

Na świecie jest mnóstwo odmian BM. Do głowy najszybciej przychodzi mi grecka odmiana, z Varathron czy wczesnym Rotting Christ na czele, ale swoje odmiany mają także Szwedzi, Norwegowie i Polacy. Która scena jest dla ciebie istną kopalnią wiedzy?
W tej chwili to chyba Polska i Norwegia mają najlepszą muzykę, bo to na nich w dużej mierze skoncentrowałem się w moich dwóch książkach Black Metal : The Cult Never Dies Vol. One i Black Metal : Into The Absys. Intensywnie słucham pojawiających się w tych książkach zespołów takich jak Sacrilegium, Arkona, Mgła, Mastiphal, Blaze of Perdition, Mastiphal, Evilfeast, Helheim, Kampfar, Urgehal, Tsjuder, Vemod, One Tail, One Head, Koldbrann, 1349, Satyricon, Manes, Tsjuder i tak dalej. Ale jak wspomniałeś Grecja i Szwecja to zdecydowanie ważne sceny i kiedyś w przyszłych dziełach je również opisze.

W swojej drugiej książce The Cult Never Dies Volume One rozwinąłeś prezentację polskiej sceny. Pojawiły się takie zespoły jak Xantotol, Mastiphal, Arkona, Mgła czy Kriegsmaschine. Co jest takiego fascynującego w polskiej muzyce?
Jednym z powodów dla których interesuję się Polską w ostatnich latach jest to, że zawsze chcę się wgłębić w każda scenę, o której pisze. Wychodzę z założenia, że jeśli chcę coś dobrze zrobić to muszę to dokładnie opisać. Już rozpocząłem pisanie o Polsce w swojej pierwszej książce. Uważam, ze wiele Polskich zespołów metalowych generalnie jest wartych uwagi. Zespoły z lat dziewięćdziesiątych jak i te nowe, które dopiero co powstały reprezentują bardzo wysoki poziom. Moja najnowsza książka jest tego przykładem! Tam są: Sacrilegium, Besatt, Black Altar, MasseMord, Furia, Mord‘A’Stigmata i Blaze of Perdition. Oczywiście, jest wiele innych wspaniałych zespołów, o których nie wspomniałem (Outre czy Non Opus Dei, na przykład). Myślę, że nawet w dwóch wcześniejszych książkach każdy fan polskiego black metalu znajdzie coś dla siebie.

W „Evolution of the Cult” poświęciłeś uwagę polskim zespołom. Mianowicie Graveland i Behemoth. Czemu akurat te?
Tak zgadzam się, te dwa zespołu bardzo dobrze określają dwa rodzaje black metalu w Polsce. W latach dziewięćdziesiątych to właśnie te dwa zespoły miały największy wpływ polską odmianę czarnego metalu. One inspirowały inne młodsze zespoły do czerpania z ich dorobku. Pomimo iż jest wiele znaczących zespołów w Polsce, ja słucham głównie tych dwóch, to właśnie one są ikonami gatunki. Ich historia miała największy wpływ na black metal w Polsce.

Czy dziś Behemoth jest zespołem black metalowym?
Dzisiaj prawdopodobnie opisałbym Behemoth jako rozjazd między black i death metalem – „sczerniały metal śmierci”. Wydaje mi się, że te nuty związane są z death metalem, ale nadal ten zespół jest częścią kultury black metalu. To objawia się w wielu aspektach. Ich wizerunek i filozofia, pozycja anty-religijna informuje o ich postawie, więc są częścią tego ruchu. Dla przykładu – są aktywnie atakowane przez organizacje katolickie w Polsce.

Z czym kojarzy ci się Polska? Oczywiście poza metalem.
W Londynie mieszka wielu Polaków, I oczywiście odkąd tam mieszkam przez ostatnie piętnaście lat, zaprzyjaźniłem się z wieloma z nich. Metal rzeczywiście jest głównym tematem naszych rozmów. Jest to najmocniejsze skojarzenie z Polską, Słucham polskiego metalu od dwudziestu lat! Poznałem polską wódkę, lasy, musztardę, piłkę nożną, historię kraju oraz inne różne rzeczy. Dziś mam jednak nieco lepsze poczucie Polski niż wcześniej, bo kiedy odwiedziłem twój kraj zobaczyłem wybrzeża, zabytki Pogan, ładne bary itp. Nie wspominając o tych ogromnych blokach mieszkaniowych. Faktycznie, to było coś czego nigdy wcześniej nie widziałem, ta obecna komunistyczna era. Byłem w podobnym miejscu z przyjaciółmi i wtedy zobaczyłem to wszystko o czym słyszałem z opowieści na własne oczy.

Kiedy w Polsce otworzyły się granice, każdy mógł wyjechać z naszego kraju. Kiedy Polska weszła do Unii Europejskiej wielu Polaków wyjechało do Anglii. Jakie masz zdanie o Polakach, których spotkałeś w Anglii?
Jak już wspomniałem, mam wielu polskich przyjaciół i spędzam z nimi dużo czasu, więc nie mam z tym żadnych problemów. Problem pojawia się (dotyczy wszystkich grup ludzi) kiedy charakter miejscowości lub miasta zmienia się drastycznie ponieważ mieszkających tam Polaków jest znacznie więcej niż innych grup (być może nawet wliczając Brytyjczyków) i sądzę, że to nie jest zdrowe. Muszę przyznać, że często słyszę narzekania polskich przyjaciół na imigrację itp, co jest trochę dziwne.

Niedawno odbył się koncert Sacrilegium w Gdańsku. Wspominam o tym koncercie, bo wydaje mi się, że byłeś tam? Jeśli tak to opowiedz o wrażeniach jakie zgotował ci Sacrilegium.
Tak, rzeczywiście! To było wspaniałe doświadczenie. Miałem okazję rozmawiać z ludźmi takimi jak Tomasz i Maciej z Pagan Records i oczywiście Sacrilegium. Dobrze było znów rozmawiać z Nantur, bo spotkałem się z nimi w Londynie na początku tego roku. Ogromne wrażenie zrobiły na mnie pozostałe zespoły: Non Opus Dei, Dreadnaught , Martwa Aura i Sacrilegium w szczególności. Jestem ich wielkim fanem. Myślę również, że lokalizacja miejsca koncertu w starej stoczni była bardzo interesująca. Dużo picia po koncercie. W rzeczywistości, cała podróż była konsumpcją polskiego piwa.

Co sądzisz o ich najnowszej płycie Anima Lucifera?
Bardzo lubię ten album. Po świetnych albumach Sacrilegium jak Sleeptime czy Wicher spodziewałem się czegoś innego. Ale po wielu odsłuchach przyznaję, że to kawał dobrej roboty.

Za jakiś czas ma się ukazać Twoja najnowsza książka Into The Abyss. Czy uważasz, że będzie ona równie dobrze przyjęta przez fanów black metalu jak poprzednie?
Mam nadzieję, że tak. Oczywiście, przede wszystkim dlatego, że może to być najlepsza książka do tej pory. Ona jest bardziej „old-school’owa”, ze względu na smak i prezentację. Tym razem wywiady są bardziej bezpośrednie. Opinie zawsze były bardzo pozytywne, więc mam nadzieję, że tak samo będzie tym razem. Największym wyzwaniem jest to, aby ludzie się dowiedzieli o tej książce. Bo teraz słyszę czasami od osób, które dowiadują się dopiero teraz o pierwszej książce wydanej lata temu!

Ostatnie słowa należą do Ciebie. Dziękuję Ci za poświęcony czas dla Kvlt Magazine!
Dziękuję bardzo za wsparcie i za przemyślane pytania! Wejdźcie na www.cultneverdies.com i sklep w cultneverdies.myshopify.com , tam uzyskacie więcej informacji na temat serii książek Black Metal i możecie spojrzeć na ekskluzywne koszulki z takimi zespołami jak Ulver, Beherit, Blaze of Perdition, Manes, Rotting Christ, Necromantia i tak dalej. Cult Never Dies! My jesteśmy niezależni, także dziękuję za wsparcie! Salut!