Jettatura to debiutancki krążek francuskiej formacji Vcid, wydany nakładem również francuskiej wytwórni Les Acteurs de l’Ombre Productions. Słowa „pełnowymiarowy” nie napisałem celowo, gdyż album trwa zaledwie trzydzieści pięć minut. Tyle, ile nieco bardziej rozwinięta EPka.

Encyklopedia mówi, że muzyka zespołu to black’n’roll i uważam, że jest to określenie jak najbardziej trafne. Z jednej strony blackowy growl, brudny dźwięk gitar i czarny klimat mieszają się z liniami melodyjnymi a’la Iron Maiden czy Black Sabbath. Czasem przysiągłbym nawet, że to bardziej black punk nawet jest, tak proste bywają aranże. Do głowy przychodzi mi również porównanie do Tribulation, tyle że Szwedzi przypadli mi do serca od pierwszego odsłuchu, i to bardzo, tutaj zaś wieje nudą.

Kawałki stworzono w jednej aranżacji i może dla spójności albumu jest to plus, ale te aranże są tak mało wyszukane, jak słowo na „k” w ustach pracownika budowlanego. Linie melodyjne są proste ze swojej natury, ale czy ja tego właśnie oczekuję po black metalu? I niby pomysł intrygujący, człowiek z zaciekawieniem sięga po krążek, a tu w środku – siano. Niby poprawnie poukładane, bez zacinek i niedoróbek, ale w czasach komputerów i studiów nagraniowych na każdym rogu to już nie podstawa do pochwały. Teraz dobry sprzęt i oprogramowanie może mieć każdy, wystarczy nieco fizycznej gotówki. Za to z pomysłami na ciekawe kawałki znacznie trudniej. Choć to także nie dziwi przy takim wysyceniu rynku.

Na uwagę z pewnością zasługuje przedostatni Omen i jego radzę posłuchać. No i któregokolwiek innego kawałka, żeby złapać pojęcie, o co w tym całym projekcie chodzi. I w sumie tyle. Ja już pod koniec odsłuchu zacząłem rozglądać się za czymś ciekawszym, co nie wpędzi mnie w senność.

Aha, skojarzenia francuskiego Vcid z Voidem brytyjskim (tym od albumów Posthuman albo Void) są całkowicie bezpodstawne.

I jeszcze jedno. Do płyty dorzucona była notka z tekstem managera wytwórni. Jedna trzecia strony tekstu, a między słowami takie zdanie: „(…) słuchają Twoich [managera – przyp. red.] rad”. No ja Was proszę…

Ocena 5,5/10,0.