Nie ulega wątpliwości, że Darkthrone jest wielkim zespołem. O jego klasie może świadczyć fakt, że dorobił się tak licznego grona naśladowców. Jednym z zespołów podążających ścieżką wyznaczoną przez Norwegów jest duet Garhelenth.

Zespół ten tworzą Panowie o pseudonimach Hilnorgoth oraz Sagroth. Pochodzą oni z kraju, który nie jest zbytnio kojarzony z metalem, mianowicie z Iranu. Niestety przypuszczam, że w ich ojczyźnie za granie i słuchanie black metalu mogą grozić dużo poważniejsze konsekwencje niż ostracyzm czy wytykanie palcami na ulicy, zatem nie ma co się dziwić, że czmychnęli stamtąd. Początkowo osiedlili się w Gruzji, następnie wylądowali w Armenii. Państwo to również ciężko uznać za potęgę na metalowej mapie świata, zatem przypuszczam, iż nie jest to finalne miejsce ich wędrówki.

Skupmy się teraz na drugim albumie Irańczyków zatytułowanym About Pessimistic Elements & Rebirth Of Tragedy. Trzeba przyznać, że nie nastraja optymizmem. Jak już wspomniałem na początku recenzji, Garhelenth gra black metal zainspirowany drugą falą tego gatunku, która pojawiła się w Norwegii na początku lat dziewięćdziesiątych. Poza przywoływanym już tu Darkthrone (który niewątpliwie jest główną inspiracją tego duetu) można się doszukać wpływów Mayhem, Satyricon oraz Immortal.

Nawiązania do twórczości powyższych wykonawców usłyszymy już w pierwszym (pomijając intro) utworze o wdzięcznym tytule Destructiuon Of The Will. Panowie Nocturo Culto i Fenriz mogą im tego kawałka tylko pozazdrościć. W Foolish Concience zostajemy w „darkthronowych” klimatach, jednak ciekawostką jest tu sam wstęp. Dźwięk odpalanego motocykla to rzadki zabieg w black metalu. Self Humilation to lekkie zwolnienie tempa. Tutaj można doszukać się wpływów Satyricon z okresu albumu Nemsis Divina. Kolejny numer zatytułowany To Impersonal Mankind oparty jest na dość specyficznym w swej konstrukcji świdrującym riffie. Potem już jest eksperymentalnie. Black metalowa galopada towarzyszy nam do już końca albumu.

About Pessimistic Elements & Rebirth Of Tragedy to album, który nowych muzycznych lądów nie odkrywa, za to doskonale oddaje to, co jest esencją norweskiej szkoły black metalu. A że członkowie zespołu najprawdopodobniej Norwegię widzieli tylko na mapie, to już inna kwestia. Ważne, że czują jej klimat. „True Iranian Black Metal”? Czemu nie.

Ocena: 7/10