Witamy w kolejnym odcinku Moda na Polski Deathmetal. Dziś będzie o poznańskim Anthem, który to pod skrzydłami Mad Lion Records dwa lata temu wydał debiutancki album. Album składający się z dziesięciu utworów, czterdziestu minut i bardzo solidnego śmiertelnego grania, czym dziwić się nie należy, gdyż w ekipie sami wyjadacze. Powyższe fakty wydają się wystarczająco przekonujące, ale na wszelki wypadek napiszę coś jeszcze.
Choć dużo tego nie będzie. Anthem jest bardzo zbliżony do bycia definicją „klasycznego” polskiego death metalu. Nieustający walec, chwytliwe motywy, łomot i śmierć, sporadycznie zwalniane żeby nie udusić zbyt szybko. Lubisz takie klimaty i tęsknisz za Dies Irae? No to będziesz bardzo kontent. Przez cały czas trwania Phosphorus kosi niczym fosfor właśnie. Tu nie ma zbędnego kombinowania, rwący wprzód kombajn, ruchliwa rytmika, idealna do podscenicznych wygibasów i bujania się w rytm (szczególnie ten w Necronomicon bije konkretnie). Czasami chłopakom zdarza się zagrać wolniej, ale rzadko. Lumen, intro do Czarnej Ziemi (swoją drogą bardzo klimatyczne), jeszcze gdzieśtam. Tak naprawdę wolniejszym utworem jest tylko Modlitwa Beliala, reszta wciąż zasuwa do przodu. Dzieła zniszczenia dopełnia produkcja oraz umiejętności muzyków. Ekipa gra bardzo sprawnie, ładnie i gładko. Gitary są odpowiednio ostre, wokal niski i gardłowy, a perkusista zasuwa aż miło. Produkcyjnie także jest bardzo ładnie. Klasycznie bas jest za cicho, niemniej cała reszta gra aż miło. Do tego Anthem gra na bardzo równym poziomie. Nie ma utworów brzydko odstających jakością od innych, nie ma też żadnych eksperymentów. Czysty i skoncentrowany death metal, serwujący świetne strzały. Moje ulubione to Lumen, Necronomicon i Prawo Ognia, choć wybór jest ciężki i bardzo ruchomy. A to przecież kolejny plus.
Nie spodziewaliście się chyba innowacji. Chcecie ostrego death metalu. To właśnie tu znajdziecie. Bardzo solidny krążek sprawnie poruszający się w utartych ramach. Phosphorus to fundament przyszłego kultu Anthem i trampolina do czołówki sceny krajowej.
Ocena: 8/10
Wobec powyższych faktów miłość do ekstremy i ekskremy w postaci grindcore wydaje się być całkowicie uzasadniona.
- Ayyur – „The Lunatic Creature” (2018) - 13 lipca 2019
- Psychopathic – „Phases” (2018) - 6 lipca 2019
- Himura – „Exterminio” (2016) - 30 czerwca 2019
Tagi: 2014, Anthem, death metal, kapitan bajeczny, Mad Lion Records, Phosphorus, recenzja.
